Tirk û biratî, an jî hevaltî gelo çiqas mimkûn e. Kingê ku Yekitîya Europa an jî organîzasyonek biyanî ji bo Kurdên Bakur tiştek bîne ziman, hemû Tirk dest bi çîrokan dikin û dibêjin, “Kurd birê me ne, qasî me xwedîyê dewleta me ne.”
Lê wexta ku em ji bo xwe tiştek bixwazin, disa hemû Tirk bi hevra lê bi dengek dijwar dibêjin; “Kurd xayînin û neyarê dewleta me ne.”
Tirk û dewleta Tirk, heya îro gelek nav li me kirin. Hinek caran ji me ra gotin, “Tirkên serê çîya û Êşqîya „, pirî caran jî “terorîst”. Iro jî bi saya dewletên Europayî dîsa navê me hat guhartin. Navê me bû “Unsura Esasî ya Deweleta Kemalîst”.
Hinek Kurdên ji duh da Kemalist, bi dest û lingan xwe davêjin ser vî sîyasetê û daxwazîyê xweyên  duh ji bîra dikin û Tirkatîya xwe îlan dikin. Hinek jî dijî wan derdikevin û navek din li xwe û li me dikin.
Bi rastî problema Kurd û Kurdistanê ne lêkirina nevek nû ye, ne jî bi navek nû va çareser dibe. Tiştên ku Europa ji bo me dixwaze, ev jî nîne. Yekitîya Europî dibêje, Kurd jî wek Tirkan gerek xwedî maf û dezgeyen xwe bin. Kurd jî wek Tirkan bi zimanê xwe ê zikmakî biaxifin û xwe perwerde bikin. Ev daxwaz, problema Kurd ji binîva çareser nake, lê gelek tiştan jî hal dike.
Lê ne tenê dewleta Tirk, ronakbîr, rojnamevan û nivîskarên Tirk jî tistên ku Yekitîya Europa ne tenê ji bo me, ji bo sertên endametîyê ji dewleta Tirk dixwaze, heqaret qebul dikin û dijî wan derdikevin.
Bi navê biratî û hevaltîyê!
Bi navê demoqratî û aştîyê!
Lê biratîya bê rûmet û hevaltîya bê heq û bê hiquq!
Tirk kingê dikevin tengasîyê, dest bi biratiyê, piştî xilasbûnê jî dest bi dijwartîyê dikin. Em ne dijî biratîya wan in, lê em cînartî û hemwelatîyek bi heq û hiquq dixwazin. Kingê ku ew nasname û mafên me bi durustî qebul bikin, wê demê emê jî bi dil û can wan ji xwe ra bira û heval, dost û cînar bihesibînin.
Lê îro ji çepên wan heya olperestên wan, ji gundîyên wan heya ronakbîrên wan, kîngê  ku navê Kurd û Kurdistanê dibihîsin, wek bi cina dikevin. Ne me tenê, serok û berpirsîyarên Europa ê jî tehdît dikin û navê Kurdistanê ji wan ra jî qedexe dikin. Lê bi navê “unsura esasîya dewlata kemalist”, dixwazin carek dîsa me bixapînin.
Tecrubeyên meyên ku derheqê Tirkan da he ne, ne kêmin. Heya îro em bi olperestîya wan jî, bi demoqratîya wan jî hatin xapandin. Me biratî û hevaltîya wan bi dil û can xwest, lê wan ne biratîyê ne jî hevaltîyê bi me ra nekirin.
Wan, dîn jî demoqratî jî wek tişten din herimandin. Şert û şurtên dîn jî, ê demoqratiyê jî tenê ji bo xwe xwestin.

Hevalekî min, salan berê digot „Tirk nikarin bibin demoqrat.“ Wê demê ev gotin zora min û yê wek mîna min difikirîn, diçûn. Me wexta ku îtiraz dikir û bi rastî jî hinek ronakbîr û nivîskarên Tirk ên demoqrat nîşan dida, daha zêde diqahirî û wisa digot:
- Raste, lê mirovên ku hun dibêjin, ew ne Tirk in, hinekê wan digihêjin Rum û Çerkez û Ermenîyan, hinekê wan jî teref bavû kalên xwe da Kurd in.
Ser ev dialoga me da sal û zeman derbas bûn. Lê rewşa Tirka, bi taybet a ronakbîr û niviskarên wan, gotina hevalê min rast derxistin.
Bi salan e ez medya Tirka yeko yek teqip dikim. Ji çepên wan bigre heya nijadperestên wan, ji olperestên wan heya liberalên wan, derheqê gelek proplemên civakî û sîyasî da bi warekî demoqratîk raya xwe tînin ziman, bese ku proplem ya Kurda ne be.
Mesela Kurdan da hemû, wek bi nijadperestî difikirin û bi dengekî bilind dibin êrîşkar.
Tirkên Qibris bidin alîkî, tiştên ku ji bo Tirkên ku salên 60’î wirda ji bo xebatê hatine welatên Europayê, dixwazin, li Tirkîyê ji Kurda ra zêde dibînin.
Tirkên ku li welatê qelkê, bi mêvantî dijîn xwedî heq dihesibînin, lê Kurdê ku li welatê xwe, li ser axa xwe dijîn, xwedî heq nabînin.
Daxwazên ku ew ji bo koçber û karkerên xwe, ji Europîyan dixwazin, ne xirabin. Xirabî ewe ku Tirk di dinê da xêncî xwe kesî ne dibînin ne jî xwedî heq dihesibînin.
Bi rastî gorî rewşa jiyana wan û daxwazên wan, mirov dikare bêje, ne demoqratên wan demoqratin, ne jî misilmanên wan misilman. Mesela Kurdî da gunê wan ji gunê dewleta Tirk zêdetir e.
Sedem vê yekê, gere em ji Kurd û Kurdistanîya xwe fereqet nekin û xwe bi Tirkatîya wan nedin nasîn.

18'ê Çileya Pêşîn 2004