Öcalan, yetmişli yıllarda halk arasında Apocular diye tanımlanan küçük bir öğrenci grubunun şefi olarak Kürt siyaset sahnesinde yerini aldı.

Bu grub, diğer Kürt örgütlerine karşı gerçekleştirdikleri eylemlerle kısa süre içerisinde adını duyurdu.

Öcalan tüm Kürt örgütlerini, sömürgeci ve emperyalist devletlerin birer oyuncakları olarak tanımladı. Ancak tanımladığı  bu ilişkilere, en fazla kendisi ve örgütü girdi.

Son çeyrek yüzyılda Abdullah Öcalan, konuşmalarıyla ve yaptıklarıyla hep gündemde kalmayı başardı. Diğer Türk ve Kürt örgütlerinin gündemlerinde de hep birinci sırayı işgal etti.

Kendisine yönelik yapılan eleştirilerin çoğu doğru olmakla birlikte, bu eleştiriler onu ve örgütünü zayıflatacağına daha da güçlendirdi.

Öcalan, döneme ve koşullara göre kendisini farklı sıifatlarla tanımladı. En sonunda da kendisinden beklendiği gibi, Kürt Halk Önderi(!) olduğunu ilan etti.

Öcalan’ı Kürtlerden çok Türklerin ve hatta devletin gündemleştirmesi ise, Apo olayının farklıi bir boyutunu oluşturuyor.

Kürt aydınlarının, yazar ve çizerlerinin önemli bir kesimi ise, sözkonusu dönemde Öcalan’a bağlılıklarını dile getirmek icin adeta biribirileriyle yarıştılar. Varolan sıfatlarına her gün bir yenisini ekleyerek, bu konudaki hünerlerini göstermekten geri kalmadılar.

Bu süreçte hep birlikte yaşadıgımız ve şahit oldugumuz bunca tecrübeye rağmen, Kürt örgütlerinin değişmeyen tek gündemleri yine Öcalan.

Bunlara ek olarak Öcalan’ı gecmişte tanrılaştırıp başımıza bela edenler de, işin cabası. Bunlar, geçmişte işledikleri günahlarından arınmak için adeta çırpınıp duruyorlar. Eski tanrılarına karşı başlatıkları isyanı, onun itiraflarını “Avukat Görüşmeleri” adı altında çarşaf çarşaf yayınlayrak sürdürmeye çalışıyorlar.  Bu yaptıklarıyla Öcalan’ı etkisizleştireceklerine, onun yine hep gündemde kalmasına  hizmet ediyorlar.

Oysa Öcalan’ın bugün söyledikleri tümden yeni değil. Geçmişte de benzeri şeyler söyluyordu. Bugün verdiği kimi farklı mesajlar ise, içerisinde bulunduğu zaman ve mekan farklılığının bir sonucudur.

Gelinen süreçte eğer amaç, Kürt halkının özgürleşmesi ve kendi ülkesinde barış ve demokratik bir ortamda yaşaması icin mücadele etmek ise, artık Öcalan’ı günah ve sevaplarıyla, kendi adasında ve saygıda kusur etmediği komutanlarıyla başbaşa bırakmak gerekir.

Ancak böylesi bir yaklaşım, yeni bakış açılarının oluşmasına zemin hazırlayabilir. Kürtler arasında yeni fikirlerin ve modern örgütlenme biçimlerinin gündemleşmesini sağlayabilir.

Eski alışkanlıkların devamı ise, yeni Öcalanların ortaya çıkmasına ve bizim için 21. yüzyılın kayıp yüzyıl olmasına neden olur.

15 Mayis 2004