Keleş li welêt, mektebê kuta dike, sedem şerten ne edilî, nikane here zongoyê. Linav koma heval u hogira xwe zana u hostayê sîyasetê hisab dike. Bi şev u bi roj di kar u barê rêxistinê de dixebite, hetanî ku grêya wî ber heçik bikeve. Dost u heval jî, temaşe dikin ku ev xortê lewend, gelek jêhatîye. Gazî wî Evrupayê dikin. Dibêjin tu xortek jêhatî u lihevhatîyî, hemin li welêt jî, lidu dewlet li du teye, hema zu bikeve rê u were Evrupayê. Keleş, serê xwe nizim dike, dibêje: Wekî din wê kî li welêt şuna min tije bike. Dibêjin: Feyde nake, tu were, lewra tu ji bome gelek giringî. Keleş jî, dibêje: madem ku partî weha biryar daye, em mecburin qebul bikin. Paşî, jî, qebul dîke. Ya rast jî ewe ku Keleş ji, do ve hazirî wî tiştî bu, lê rol dikir, hetanî ku karê wî here serî.

Partî, di wan hal u mercên dijwar de, di wê dema teng u tengasî de, bi hemu hêz u imkanên xwe ve, rê ji Keleş re vedike u wî dikşîne Evrupayê. Keleş bi imkanatên partîyê diçe Evrupayê. Dibêjin:

''Mereheba Keleş, bi xêr hatî nav bira u pismama
Mereq neke êdî tirs u xeter lî durê tema
Vira Evrupaye, dimîne mum u şema
Êrê, tu hatî xurbetê, lê neke xema

Ev jîyana bê fesal e, îro li hundir, sibê li derve
Mirov, li vira zu şaş dibî, haya te ji te be
Zerîn u çavşîn gelekin, ji wana bawer neke
Tu hêvîya gel î, vî, tucar ji bîr nebe.''

Keleş, vedigere koma hevalan u wan rexne dike. Paşî, hinek xwe di xeyîdîne. Bi tewrek payebilind.:

''Hun lî gel kî ne, gelî hevalan, hişê we li serê we ye
Ma iro ku gel dibin zilmê de, şahîne karê me ye
Yan, ji we, were ku Keleş, hêj xortek xame ye
Carek din ez ne bîsim, ev tişt li we qedexe ye.'' 

Heval u hogir şermezar dibin, diçin cem Keleş dibêjin: Efu kekê delal. Bibore. Me bi te re bê sîyanetîyê kir. Qisura me mêze neke. Tu mirovek zanayi, tikaye me bibexşîne.

Roja din Keleş diçe hizura serok u rêberan, ta ku wan nas bike. Rêber jêre bixêr hatinê dikin. Pê re, hinek qise dikin. Di bînîn ku Keleş mirovek li ser xwe ye. Qerar didin ku karek di rêxistinêde bispêrine wî.

''Ey Keleş, baş ku tu hatî, em bi hatina te kêfxweş in
Ji îro u pê de, êdi emê li gel hev bimeş in
Kes yeka te nake didu, rojên pêş pir xweş in 
Karê herkesi yek u didone, yême bêje ku sed u şeş in.'' 

Li Evrupa sal u zeman derbas dibin, Keleş roj bi roj derdikeve pêş, heval u hogiran di hesîdîne. Mal u xanêk baş jêre amade dikin. Her meh cêba wî, bi dolar u marqa tije dikin. Jîyana Keleş roj bi roj xweştir dibe. Ew jî, her carek tiştek din di xwaze u hema tînin cî. Rojek Keleş dibêje ez lî vî bajêrî westîyam filan bajêr çawane hun min bîşeynin wir. Ez dibînim ku kar u barên me li wê kême. Hevalên wêderê jî, parîyek sistin. Ya baş ewe ku  ez herim wira u wêderê sererast bikim.

Pêşnîyara Keleş ji alîyê rêberan ve tê nirxandin, u paşî jî, tê qebul kirin. Lê wextê me nema. Emê di jimareyek din de, qala Keleş u bajêrê teze bikin. Niha bi xatirê we. Haya we, ji we hebe, serborîye we u Keleşo ne bin yek.