Merheba gelî mêvana, dibêjîn mêvan ji mêvana aciz xwehîyê malê ji herdukan. Yê me jî ev behs e. Çend roj berê ez li ser computerê digerîyam ew mal ya te ev mal ya min, min pencereyek dît ku gelek kêfxweş bûm. Bêjin ka çima? Ez rastî malperek hatim jê re gotine 'NAVKURD' Halla halla... Min got "gelo ev kî ye û ev çî ye?" Ez hur û kur û dur li ser mijûlbûm, vî alî wî alî, min dit ku tam li gora min e. Sedema vê yekê, min jî go "ezê mektubek ji xweymal re bişeynim, ka gelo çiqas democrat e, gelo wê di mal û perê xwe de wê cîh bide min yan na?" Paşî mala camêr ava be ji min re mektubek şand û got "keremke Keleş bibe mêvanê me." Dîyar e niha gelek radyo û televîzyon û paparazî li du min in. Hemû dem û wextên min dagirtîne jî, lê min soz daye wan camêran, eger di mesela peran de em li hev bên, ezê di vê malperê de binivsînim. Ha, hunê niha bêjin Keleş Efendî kî ye? Belê, heqê we ye ku hûn Keleş nas bikin.
Baş e, Keleş kî ye?

Berî her tiştî, Keleş Kurd e. Sedem ku mirovek xweşvîn û xwîn şîrin e, jê re dibêjin Keleşo. Tiştek nabe bila bêjin. Ez tu car naxeyîdim. Lewra Keleş ez im, tu yî, ew e, hûn in, em in, ew in. Keleş li vir e, li wir e, li derva ye, li hundir e, car car li xurbetê ye, hinek caran di nav sîyasetê de ye, niviskar e, hozan e, şair e, dengbêj e, sitranbêj e, tarîxzan e, ulimdar e, reşenbîr e, ronakbîr e, serdar e serok e, karker e, xebatkar e, karmend e, dewlemend e, zengîn e, feqir e.... Keleşo gelek kes û gelek tişt e. Her tişt waxtek xwe heye. Eger emrê me wefa bike emê huner û merîfetên Keleş raxin ber çavan. Keleş neynik û eynika civata me ye. Keleşo babê dost e, yar e, biraye, ronîya sera ye.
Ez dizanim nîha hûnê bêjin baş e Keleşo ji ku ye, ji çî erdî ye, ji kîjan eşîrî ye, xwegirtîyê kî ye, li ser navê kî dixebite, ajan e, mît e, hevkar û şîrîkê kî ye, kî van tiştan pê dide nivsandin. Ê tabî heqê we heye ku hûn fikara bikin. Lewra mirovek wiha pir deng û pirreng û hertim bi şer û ceng, ne zû û ne dereng, divê mirov lê bikeve şik û gumana. Lê nebî nebî jê nekin lomana. Lewra barê wî gelek giran e. Şev û roj xew lê heram e. Ew di xem û xeyala gelê xwe de ye, ewil derd û kulên Kurdan paşî ji, yê heftê û du milletên dunyayê hemû li situyê Keleş de ye. Keleş çar û yarê mirovantîyê ye. Parêzgerê heq û edaletê ye. Keleşo ne xeberbêj e, ne rojnamevan û ne jî nuçeger e. Lê hemû rojname û kovar û radyo û televîzyon, li du wî ne, lê digerin ka gelo serborîyek wî jê bigrin û çap bikin. Paparazî, gelek cara li ber derê wî, radizên ka gelo jê kelamek bigrin li ser hal û ehwalê dunyayê.
Me goti bû Keleş hozan û temburvan e. De temaşe bikin ka Keleşo çawan dilewrîne, çawa dilê mirovan dişewitîne.

''Ey keleş wisan bi çar gav
Bi ku de diçi meş bi meş
Ma tu nabînî ku tu peya yî
Lê hemû hempayên te siwarê hespên beş
Raweste tasek ava zelal vexwe
Ku em bêjin noş be sihet xweş
Gelo dîsa çi bû kî kete tengasîyê
Ku te tevr û bêra xwe hilgîrtîye
Li sengerê şer de, dikî mêrxasîyê,
Xem nekin heja dilê xalê xwe Keleş
Hetanî baş sor nebe ne xweş e zebeş
Payê wan sosîn û beybûn û nêrgiz bin
Çima bavêjine ber me gîya û kelbeş
Ma em hemî ne ji dê û babek in
Ku xwedê me xulqand ji Adem û Hewwa
Em çima birçî ne ew dixun goştê bet û kewa?
Ev dewran wiha naçe, lê nizanim çawa
Ezê malikê li wan wêran bikim,
Ser û malê wan bidim badilhewa.''

Keleş dema hêrs dibe çavên wî tarî dibin, nizane ka çî dibêje. Sedem ku ji mala Elo ye lewra ji berê ve bilûrvan e. Keleş hinek caran jî, diçe cem Wefayî û pêre şêwr û mişêwre dike. Wefayî, dostekî wî yê herî baş e. Dema ku zemanê wî were, emê behsa Wefayî jî bikin. Lê niha emê fesla Keleşo û Wefayî daynîn ser dikê hetanî çend rojan, ezê taqîba Keleşo bikim, bizanim ka çî bi serê wî ve hatîye û soz be carek din ezê ji were qal bikim. Niha bimînin di xweşîyê de.