25 yıl geçti aradan, alabildiğine uzun 25 yıl...
Koca bir bilanço bıraktı ardında; idamlar, ölümler, işkenceler ve kayıplarlarıyla...
25 koca yılın uzun bir bölümü de, daha yirmisine yeni girmiş Kürt ve Türk delikanlılarının, gelinlik kızlarının dağlarda birbirlerine doğrulttukları silahlarla geçti.
Siviliyle, gerillasıyla, askeriyle binlerce insan öldü.
Binlerce insan evsiz yurtsuz kaldı; topraklarını terk etti.
Bu “düşük yoğunluklu savaş”ta kimilerine göre 30 bin, kimilerine göre de 50 bin insan yaşamını yitirdi.
Elbet savaşın acımasızlığı, burada da kendini gösterdi.
Kimilerine göre ölen Kürt gençleri insan değildi; onlar insandan sayılmadı.
Öyle ya! Onlar “terorist”ti, ölmeyi hak etmişlerdi!...

* * *

25 yıl geçti aradan, alabildiğine uzun 25 yıl...
Hâlâ dağda ve cezaevinde olan binlerce insan var. Perişan olan on binlerce aile de cabası.

* * *

12 Eylül’den önce Kürtlerin büyük çoğunluğu demokratik mücadele yöntemlerini benimsemişti. Kendi ad ve kimlikleriyle yapmaları yasak olsa bile farklı derneklerde, sendikalarda, siyasi partilerde taleplerini dile getirip çözüm önerileri üretiyorlardı. Dil, kültür ve kimlik yasağının kalkmasını, ret ve inkar politikalarının terk edilmesini istiyorlardı.

12 Eylül’le birlikte, nispi de olsa varolan sivil demokratik ortamın tüm kapıları, diğer kesimlere olduğu gibi Kürtlere de kapandı. Ama ilginçtir, Kürtlere bir kapı açık bırakılmıştı; 12 Eylül ideolojisi, bu kapıyı Kürtlere hiç kapatmadı: Dağ kapısı...

Yani, terörizasyon...
Yalnız Kürt sorunu değil; bununla birlikte tüm sorunların terörize edilip yok(!) edilmesi!...
Kürt sorunu “terörize” oldukça, 12 Eylül’ün ideolojik egemenliği arttı...
Silahlar patladıkça, çözümler(!) ertelendi; haklar askıya alındı...
Genç insanların ölümü geniş bir kesimi açlık ve çaresizliğe mahkum ederken kan emicilerin ömrünü uzattı...
İnsanlar fakirleşip kaynaklar tükendikçe, 12 Eylülcüler semirdi...

* * *

Çatışmalar yeniden başladı.
Çatışmaların durması için öne sürülen acil taleplerin bir kısmı ise şöyle: Köy koruculuğu kaldırılsın; Olağanüstü Hâl uygulamalarına son verilsin; kayıplar bulunsun; faili meçhul cinayetlerin failleri yargı önüne çıkarılsın... vs. vs. vs...
Tüm bu uygulamalar, Kürtlerin yönü dağa çevrildikten sonra ortaya çıkmadı mı?

* * *

Ve ne yazık ki...

Hâlâ bile şiddetten medet umanlar var...

Hâlâ bile ömürlerini uzatmak için “kan politikası” yapanlar var...