Nîzamettîn Ariç (Feqîyê Teyran), roja 9’hê Nîsanê li bajarê Ludwigsburg, Restauranta MaVi de resîtalek da.

Gelek zeman bû, me hinek hevalan dixwest ku carcaran bi hunermendên kurd ra wek bi rewşek cuda, bê slogan û bê protokol werin ba hev, li alikî xwarin û vexwerinê bixwin, alîyê din klam û stranên xwe bi hevra bêjin.

Ji bo cara yekemîn niyeta me ew bu ku, em vî daxwaza xwe roja Newroza 2005’an da bînin cîh. Lê belê ew hunermendên ku me dixwestin, wê demê li gelek deran bernamê wan hebun. Ji bo vê yekê, hevalê hêja Ali Riza Sever pêşnîyar kir kû ewê bi Nizamettin Ariç re bi axife û di rojên pêşî da wî dawet bike. Ser vê pêşnîyarê em gelek kêfxweş bun û me ew kar hewaleyî wî kir. Bi rastî wî jî, tenê bi serê xwe, alîkî bi Nizamettin re, alîye din bi xwedîyê restaurantê re axifî û ji bo 9’hê Nisanê biryar da û dest bi hazirîya bernamê kir.

Ne hewce bu ku em jê ra alîkarîyê bikin, ji bo serfirazîya wî telefona wî û navê Feqîyê Teyran tenê bes bûn. Wusa jî bû.

Êvara 9’hê Nîsanê hemu kesên ku me dixwest werin, hatin di restaurantê da cîyê xwe girtin. Piştî xwarin û vexwarinê, hunermendê hêja Fêqîyê Teyran li sahnê cîyê xwe girt û dest bi klam û stranan kir.

Destpêka bernama xwe da, bi hunermendîya xwe, di mêjuyê me da bi Selehaddînê Eyubî û Seydayê Cegerxwîn re rêwîtîyek dîrokî kir. Rêwîtîya wan ji Samê destpêkir, ser Qamişlo, Amed, Dersim, Mehabad û Helepçeyê de derbas bun, hatin li ba me, li bajarekî bîyanî bun mêvan.

Bi kilama “Lo Mîro”, ruhê mîrê mîran, kumandarê mezinê bi nav û deng Selehaddinê Eyubî sad kir, lê ji bo rewsa ku îro kurd tê da, jê gilî û gazinê xwe kir.

Bi kilama “Zînê”, Zîna zêrîn, Zina ku sala 1988’an da li bajarê Helepçe, bi çekên kimyewî ve hati bu birîndarkirin, trajedîya ku gelê kurd derbaskiri bu, carek din nîşanî me kir.

Repertuvara xwe, bi helbestên Seydayê Cegerxwîn, helbestên ku tê da bîr û bawerîya wî hatibun nexşkirin, xemiland.

Dawîya bernamê da bi peyvên şair û nivîskarê kurd Eskerê Boyîk, mizgînîya kurdistanek azad da me û waha got;

Ez zanim Kurdistanê çêbe,
Azayî beyreqa wê be,

Edilayî tfaqa wê be,
Ez zanim Kurdistanê çêbe,

Tavê qelema wê be,
Çavê alemê lê be,

Ez zanim Kurdistanê çêbe,
Lawê kurd-egîtê wê be,

Îro be, yanê sibe be,
Ez zanim Kurdistanê çêbe

Bi vî bîr û bawerîyê program qedîya, lê dilşahîya guhdarvanan berdewam kir. Wan bi dilên şa û bi ruyên ken berê xwe dan malên xwe.

11’ê Niasanê 2005