Mirovek rojekî pir birçî dibe. Lê ne pere û pulê wî ne jî kar û barê wi he ye. Difikire nafikire tu çarekî li birçîbuna xwe nabîne. Wexta ku derê loqantekî da derbas dibe bîhna xwarinê dikeve pozê wi. Hinek difikire û xwe ra dibêje, lê qiyamet neqetîya ye. Ezê herim hundir zikê xwe têr bikim û paşê bêjim perê min tune. Tu ewê canê min ji min bistînin?

Diçe hundir, li ser masekî rudinê. Kîjan xwarin xweş e, ji wî dixwaze. Zikê xwe têr dike. Paşê jî gazî xwediyê loqantê dike û jê ra dipirse:

- Bira, mirovek were, loqanta te da xwarinê bixwe û paşê bêje perê min tune, tu yê wî waxtê çi biki?

Xwediyê loqantê dibêje:

- Ezê peînek li quna wî xim û têkim der.

Mirovê birçi hêdi hêdi ji cîyê xwe radibe, quna xwe berbi xwediyê loqantê dike û dibêje:

- Ê wele perê min tune. De xêra xwe rabe peinek li quna min xe, ez derengi ketim.

***

Çeko û Afo

Destê yeki da lome
Destê yeki taşqiran e
Li hevxistine Çeko û
Afo herdu bira ne

Min got:
- Xwiçka min li vê taxê mêr hatin e kuştin yan jin revîyane

Got:
- Na welle bend û polikê punikê me qetîyane
Du hev hêkê me di punikê da şikîyane

***

Sîn bi sewite li pola zinar e
Bavê Evdî tiving li ser milaye
Ji wêda tê hêr e hêr e
Lêxistiye kuştîye kera mê
Kor kirîye ocaxê kerê nêr e

***

Divê em çun li Sînê bikin nêvîn e
Me li derî xist, ji mal derket pîrekî gewer hêşîn e
Lêvekî wî li erdê, yek jî li ezmîn e
Di mal da kopekê mêrê wî xist hurmîn e

Mêrê wî qêrîya û got:
- Qîzê ew mêvanê me kî ne

Pîrê ziviri ser da got:
- Ji Kinaqoyê cînarê mala Nîyazî ne

Mêrê wî jî got:
- Bi dara lêxê, bi çoya derî bi qewtîne
Wan gelek ji van çîya pez û dewarê me dizîn e